และสิ่งเดียวที่พอจะช่วยให้สองคลายเหงาได้คือไดอารี่เล่มหนึ่งที่ถูกลืมทิ้งไว้ของ แอน ครูคนเก่าที่พึ่งขะย้ายออกไปแอนได้เขียนตัดพ้อถึงชีวิตของเธอและครูทุกคนที่มาสอนที่ว่านอกจากจะลำบาแล้วยังจะต้องเลิกกับแฟนทุกรายถึงชนาดตั้งฉายาให้โรงเรียน ถูกทิ้งวิทยา สองได้อ่านเรื่องของแอนผ่านสมุดเล่มนี้เหมือนเธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เข้าใจหัวอกของเขาจนกลายเป็นความผูกพันผ่านตัวหนังสือที่ยิ่งอ่านเขาก็ยิ่งเฝ้าคิดถึงตัวจริงของเธอถึงแม้สองจะอยากเจอแอนแค่ไหนเขาก็ไม่รู้ว่าจะพบเธอได้อย่างไรเมื่อ ปีการศึกษา2556โชคชะตาก็ได้นำพาให้แอนกลับมาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้อีกครั้งแต่สองกลับไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วแอนได้พบไดอารี่ที่เธอลืมทิ้งไว้พอแอนเปิดอ่านก็ต้องแปลกใจเมื่อพบลายมือของสองที่เขียนต่อจากสิ่งที่เธอเคยเขียนไว้เขาได้ระบายความรู้สึกในใจตลอดช่วงเวลาที่สอนอยู่ที่นี่โดยเฉพาะความหวังที่เขาอยากจะพบกับแอนสักครั้งแต่ไม่รู้เลยว่าสองจากไปเพราะอะไรตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนหรือแม้กระทั่งว่าเขาเป็นใครแต่การได้รู้ว่ามีคนอีกคนที่เคยอยู่ในที่แห่งเดียวกันกับเธอคอยเฝ้าคิดถึงแต่เธอและความรู้สึกในการกลับมาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้อีกครั้งของแอนก็เปลี่ยนไปจากเหมือนถูกทิ้งกลายเป็นความคิดถึงมากขึ้น
